Samo słowo „wakacje” przywołuje miłe wspomnienia, napawa ciepłem i radością. Ta koncepcja jest zawsze ściśle związana z dobrym nastrojem i szczęśliwym czasem. Ludzie uwielbiają przewidywać to wydarzenie, cieszyć się przedświątecznym zgiełkiem, lubią podziwiać piękno samej akcji. Ale jednocześnie niewiele osób uważa, że święto to nie tylko wydarzenie, data czy okazja do spotkania, to zjawisko kulturowe, które zostało poważnie zbadane przez więcej niż jedno pokolenie naukowców.
Tradycyjna ludowa forma rekreacji. Najprostszą definicję można podać pojęciu „wakacji”. Z naukowego punktu widzenia święto jest zjawiskiem szczególnym, najważniejszym składnikiem ludzkiego życia, zjawiskiem społecznym i kulturowym.
Nawet niewielka analiza pochodzenia terminu „święto” w językach, które mają istotny wpływ na historię kultury europejskiej, pokazuje, że święto kojarzy się z tańcem, zabawą, biesiadowaniem, kultem religijnym, ważnymi datami w historii ludzi i państwa. Z łaciny znamy termin „fiesta” – festyny ludowe, a rosyjskie słowo „wakacje” pochodzi od przymiotnika „bezczynny”, co oznacza „nie zajęty”.
Istnieje wiele definicji tego terminu. Ale wszyscy badacze zwracają uwagę na dwoistą naturę święta: jest ono jednocześnie skupione na przeszłości i skierowane w przyszłość. Za pomocą święta za każdym razem odtwarzane jest tradycyjne doświadczenie, które z biegiem czasu jest przekazywane z pokolenia na pokolenie. Następuje duchowe zjednoczenie z żywymi i odczuwa się więź z przodkami. W atmosferze wakacji człowiek czuje się jednocześnie osobą i członkiem jednego zespołu. Komunikacja jest łatwa, bez której normalne życie ludzi jest niemożliwe.
Przez długi czas święto w kulturze wynikało z systemu kalendarzowego i jednocześnie nim rządziło. Oznacza to, że święta kalendarzowe opierają się na cyklicznym czasie naturalnym i odzwierciedlają najważniejsze etapy życia ludzkiego społeczeństwa. Dlatego w okresach epokowych zmian to kalendarz i cały system świąt ulega znaczącym zmianom.
Święto przerywa codzienny upływ czasu, rekompensuje niedostępne, a nawet zabronione przyjemności w dni powszednie. Znajduje się na styku dwóch poziomów człowieka: realnego i utopijnego (iluzorycznego). Podczas wakacji społeczeństwo może odejść od zasad i norm - moralnych, społecznych, etycznych. Ludzie są zanurzeni w innym świecie, w którym wszystko jest możliwe. W tym okresie nawiązuje się szczególny związek. W świątecznej atmosferze osoby różniące się poglądami, charakterem i zachowaniem zaczynają zachowywać się w podobny sposób. Tak więc wakacje dla społeczeństwa działają jako środek łagodzący stres i są po prostu niezbędne do utrzymania równowagi psychicznej w ludzkim kolektywie.
Śmiech - tak prosta rzecz i integralna część fiesty - odgrywa kluczową rolę jako zjawisko kulturowe i psychologiczne. Tak zwana strefa śmiechu w społeczeństwie staje się strefą kontaktu. W świątecznym zamieszaniu często słychać „bezprzyczynowy” śmiech, który mówi o radości, uniesieniu. Karnawał jest tego najlepszym przykładem. Człowiek jest w stanie wykonać wiele czynności sam, ale nigdy nie świętować. Poszczególni członkowie zespołu mogą w różny sposób reagować na różne komiczne sytuacje, ale wspólny śmiech wyraża wzajemne zrozumienie, zjednoczenie grupy ludzi i nieformalną równość między nimi.
Ważne daty i wydarzenia zawsze obchodzono na łonie rodziny, zawsze odwiedzali świątynię i wychodzili „do ludzi”, na ulicę. Był to wyraz przywiązania do tradycji, poprzez który społeczeństwo poszukuje niematerialnego wsparcia dla swojej stabilności. Jednocześnie ludzie starają się, aby świąteczny wypoczynek był ciekawszy i zgodny z duchem czasu.
Święto opiera się na ugruntowanych tradycjach, nieustannie dąży do ich wskrzeszenia, dlatego towarzyszą mu rytuały i ceremonie, ale nigdy nie ogranicza się do nich. A tym samym przyczynia się do rozwoju, odnowy i wzbogacenia tradycji.
