Po raz pierwszy dowiedział się o rosyjskiej łaźni ze słów „ojca historii” starożytnego greckiego filozofa i naukowca Herodota. W narracji przedstawionej w formie legendy Herodot z podziwem mówił o tradycji kąpieli wśród Scytów zamieszkujących stepy czarnomorskie.
Łaźnia rosyjska jest wspomniana w „Opowieści o minionych latach” i istnieją wszelkie powody, aby mówić o jej szerokim rozpowszechnieniu wśród Rosjan już w 5-6 wieku naszej ery. Jednocześnie kąpiel służyła nie tylko utrzymaniu czystości, ale także leczeniu różnych dolegliwości.
Tradycje leczenia w łaźni rosyjskiej zostały ustanowione przez mnichów z klasztorów prawosławnych, kiedy podczas gotowania na parze używano ziół i naparów. Popularność zabiegów kąpielowych ułatwiał ich demokratyczny charakter. W końcu były dostępne dla wszystkich, począwszy od zwykłych chłopów, a skończywszy na suwerenach. Na przykład budowa każdego domu rozpoczęła się od budowy łaźni. Wiadomo, że podróżując po Europie rosyjski autokrata Piotr I w Paryżu nakazał wybudować łaźnię nad brzegiem Sekwany, a w Holandii sam car zbudował łaźnię.
Osobliwością starej rosyjskiej łaźni jest to, że była ogrzewana na czarno, to znaczy na środku pokoju znajdowało się palenisko wykonane z kamieni lub cegieł, a dym wydobywał się przez otwór w suficie. Rosyjski pisarz-historyk Karamzin wielokrotnie wspominał o łaźni jako nieodzownym towarzyszu Rosjanina, począwszy od dzieciństwa, a skończywszy na głębokiej starości. Mówi się im dziwny fakt, że mieszkańcy Moskwy uważali Fałszywego Dmitrija za nie Rosjanina, ponieważ nie chodził do łaźni.
Zgodnie z niepisanymi przykazaniami ludowymi sobota uważana jest za dzień kąpielowy. W opisie Adama Oleariusa, który w 1663 r. odwiedził ambasadę holsztyńską z wizytą u cara Aleksieja Michajłowicza, mówi się, że we wszystkich rosyjskich miastach i wsiach znajdują się łaźnie publiczne lub prywatne. Olarius pisał, że Rosjanie na półkach znoszą bicie brzozowymi miotłami i ocieranie się o półki w ekstremalnym upale, a potem oblewają się zimną wodą lub zimą pogrążają się w zaspach śnieżnych. Taka zmiana temperatury ma korzystny wpływ na zdrowie.
W XI wieku mnich Agapit z kijowsko-peczerskiego klasztoru zasłynął z leczenia chorych ziołami i łaźnią parową. Interesująca jest historia łaźni Sandunowskich w Moskwie, które do dziś cieszą się dużą popularnością. Łaźnie publiczne zbudowało małżeństwo ulubionych aktorów Katarzyny II, Sila Sandunov i Elizaveta Uranova. W 1896 r. ówczesny właściciel Łazienek Sandunowskich został przebudowany i przekształcony w prawdziwy pałac łaźni.
