Międzynarodowy Dzień Kobiet, święto uznawane na całym świecie, obchodzone jest co roku ósmego marca. W różnych krajach istota wakacji jest nieco inna. W niektórych regionach oddaje hołd niezłomnemu duchowi kobiet w walce o równość i prawa socjalne, a w innych już dawno straciła swój polityczny kolor i stała się tylko wymówką dla mężczyzn, by wyrazić swoją miłość do płci pięknej.
Idea ruchu społecznego kobiet zrodziła się po raz pierwszy w drugiej połowie XIX wieku, a znaczący impuls do rozwoju otrzymała na przełomie XIX i XX wieku, kiedy to okres wojowniczych idei, agresywnej rewizji granic świata, wstrząsy społeczne i znaczny wzrost liczby ludności rozpoczęły się w krajach rozwiniętych przemysłowo.
W 1857 r., 8 marca, nowojorskie włókniarki i szwaczki wyszły na ulice, by zaprotestować. Ich żądania obejmowały zakaz nieludzkich warunków pracy i podwyżki płac. Oddziały policji zostały rzucone na demonstrantów i brutalnie rozproszyły demonstrację. Dwa lata później, ponownie w marcu, ci sami robotnicy tekstylni utworzyli swój pierwszy związek zawodowy, aby bronić podstawowych praw pracujących kobiet.
W 1977 r. ONZ przyjęła rezolucję wzywającą wszystkie państwa do ogłoszenia 8 marca Międzynarodowym Dniem Kobiet. Kraje byłego ZSRR i wiele innych ogłosiły ten dzień świętem narodowym.
Inna data, 8 marca, tym razem 1908, jest pamiętna w Stanach Zjednoczonych. To tak zwany Dzień Chleba i Róż. Zebrane w liczbie 15 tysięcy kobiety w zorganizowany sposób wyszły na ulice Nowego Jorku, szukając praw wyborczych, równych płac z mężczyznami, skróconego czasu pracy, a także zakazu pracy dzieci. Chleb w rękach demonstrantów symbolizował zabezpieczenie społeczne, a róże wysoki standard życia.
W 1910 roku w Kopenhadze w Danii odbyła się międzynarodowa konferencja, która zgromadziła ponad 100 kobiet z 17 mocarstw. Wszystkie – w tym pierwsze trzy kobiety wybrane do fińskiego parlamentu – reprezentowały organizacje socjalistyczne swoich krajów. To właśnie ta kobieca międzynarodówka jednogłośnie poparła niemiecką przedstawicielkę Clarę Zetkin, która zaproponowała ustanowienie Dnia Kobiet na całym świecie 8 marca, na pamiątkę strajku nowojorskich robotników tekstylnych.
Jednocześnie uczestnicy konferencji zdecydowali, że będą walczyć o to, aby kobiety uzyskały prawo do pracy, nauki, głosowania, a także prawo zajmowania stanowisk rządowych na równych zasadach z mężczyznami.
Co ciekawe, logo Międzynarodowego Dnia Kobiet wykonane jest w kolorze fioletowym i białym – to kolory Wenus, która uważana jest za patronkę kobiet. To właśnie fioletowe wstążki noszą na całym świecie 8 marca na całym świecie znane i utytułowane kobiety – polityczki, kobiety biznesu, nauczycielki, lekarze, dziennikarze, sportowcy, uczestnicząc w wydarzeniach poświęconych awansowi kobiet. Mogą to być inicjatywy rządowe, wiece polityczne, konferencje kobiet lub spektakle teatralne, targi rękodzieła i pokazy mody.
W Rosji Międzynarodowy Dzień Kobiet obchodzony jest od 1913 roku. W pierwszej uroczystości, która odbyła się w Petersburgu w budynku giełdy zbożowej Kałasznikowskaja, wzięło udział około półtora tysiąca osób.
Liczy się to, że głosy kobiet są dziś wypowiadane przeciwko ubóstwu i przemocy, wojnom i głodowi oraz wielu innym okrutnym trendom we współczesnej rzeczywistości.
