Historia święta 8 marca jest dość skomplikowana. Istnieją dwie główne wersje. Według pierwszej uważa się, że święto pierwotnie datuje się na okres I wieku pne, a druga wersja wiąże się z nowoczesną interpretacją wyglądu święta.
Wersja 1
W starożytnym Rzymie istniała tradycja świętowania dnia 1 marca, który był poświęcony patronatowi bogini Juno-Lucia, żony czczonego boga Jowisza. Juno miała wspaniały dar zmieniania pogody, poprawiania plonów i przynoszenia szczęścia.
Ale główną mocą bogini była zdolność pomocy kobietom w poprawie ich zdrowia i urodzeniu zdrowego potomstwa. Pierwszego dnia wiosny (Matrona) wszystkie kobiety Rzymu zebrały się razem, wzięły w dłonie wieńce z kwiatów, a następnie udały się do świątyni bogini. Tam można było poprosić Juno, aby chroniła rodzinę i dzieci, a także szczęście kobiet. W wakacje uwolniono mężczyzn od wszelkiej pracy, nie tylko małżonków, ale także niewolników. Miasto udekorowano kwiatami, przez cały dzień organizowano festyny ludowe. Zgodnie z nowym kalendarzem święto obchodzone jest 8 marca.
Wersja 2
Współczesna wersja genezy święta sięga połowy XIX wieku (1857). W tym roku 8 marca kobiecy kolektyw fabryk odzieży w Nowym Jorku zastrajkował w celu osiągnięcia lepszych warunków pracy, wyższych płac i zrównania ich praw na równych zasadach z kolektywem męskim. Po tym wydarzeniu w Ameryce zaczęły aktywnie tworzyć się kobiece związki zawodowe, a płeć piękna otrzymała prawo do głosowania w wyborach.
Konkretna data powstania święta to 8 marca 1910 roku, kiedy to słynna przedstawicielka socjalizmu Clara Zetkin zaproponowała obchodzenie Dnia Kobiet na skalę międzynarodową. W Rosji 8 marca zaczęto obchodzić po raz pierwszy w 1913 r., A w 1976 r. Międzynarodowy Dzień Kobiet został oficjalnie przyjęty przez ONZ.
