Święto 8 marca powstało około półtora wieku temu. Początkowo ten dzień wcale nie był jasny i radosny. Wręcz przeciwnie – tego dnia zwykle odbywały się akcje bojowników o równość kobiet.
Jak to się wszystko zaczęło
Kiedy współczesne europejskie i amerykańskie dziewczęta chodzą na uniwersytety i akademie, nawet nie przychodzi im do głowy, że jeszcze półtora wieku temu było to prawie niemożliwe. Kobiecie niezwykle trudno było realizować się w nauce czy sztuce. W ogóle nie było mowy o udziale w wyborach. Jednocześnie szybki rozwój przemysłu doprowadził do powszechnego wykorzystywania pracy kobiet w wielu przedsiębiorstwach. Było to korzystne dla przemysłowców, ponieważ kobiety otrzymywały za tę samą pracę wielokrotnie mniej niż mężczyźni. Wzbudziło to oczywiście niezadowolenie robotnic i doprowadziło do masowych demonstracji. Jeden z takich protestów odbył się w Nowym Jorku 8 marca 1857 r. Brali w nim udział pracownicy fabryk odzieży i obuwia. Uczestnicy demonstracji domagali się 10-godzinnego dnia pracy, równej płacy za taką samą pracę, przestrzegania zasad bezpieczeństwa. Po tej akcji w krajach rozwiniętych gospodarczo zaczęły pojawiać się kobiece organizacje związkowe.
Konferencja Kobiet w Kopenhadze
Ważnym etapem walki kobiet o równość była Międzynarodowa Konferencja Kobiet, która odbyła się w 1910 r. w Kopenhadze. To tam niemiecka rewolucjonistka Clara Zetkin zaproponowała uczynienie 8 marca dniem solidarności kobiet w walce o ich prawa. Rok później w kilku miastach w Niemczech, Danii, Austrii i Szwajcarii odbyły się masowe demonstracje, których uczestnicy domagali się równych praw dla kobiet. Dotyczyło to nie tylko prawa do pracy i równej płacy, ale także prawa do głosowania. Akcje miały miejsce 19 marca 1911 roku. Dwa lata później ten dzień zaczęto obchodzić w Rosji. Należy zauważyć, że w akcjach protestacyjnych brały udział nie tylko kobiety, ale także mężczyźni. Najpoważniejszy występ kobiet pracujących w Rosji miał miejsce w Petersburgu w 1917 roku.
W Związku Radzieckim
Dużą wagę przywiązywano do Międzynarodowego Dnia Kobiet w Związku Radzieckim. Mimo że reżim sowiecki uznał równość kobiet, bojownicy o komunistyczną przyszłość musieli przełamać silny opór. Ale kobiety szybko doceniły oferowane im możliwości studiowania, opanowania lubianych zawodów i aktywnego udziału w życiu publicznym. W Związku Radzieckim w tym dniu nie było już demonstracji, ale odbywały się uroczyste spotkania i koncerty, a najlepszym robotnikom wręczano nagrody. Ten dzień stał się dniem wolnym w latach 60-tych. W krajach europejskich walka o równość trwała do drugiej połowy ubiegłego wieku i tego dnia zwykle odbywają się demonstracje i inne protesty.
We współczesnej Rosji i na świecie
Po rozpadzie Związku Radzieckiego zniknęły także niektóre sowieckie święta. Nie miało to jednak wpływu na Międzynarodowy Dzień Kobiet. Święto nie zniknęło, choć zmieniła się jego treść. Faktem jest, że jeszcze przed założeniem Międzynarodówki Solidarności Pracujących Kobiet wiele narodów Europy miało święta związane z boginią płodności. Współczesne święto nakłada się na starożytną tradycję, a teraz 8 marca obchodzony jest po prostu jako dzień kobiet, kiedy możesz pogratulować matce lub ukochanej. W niektórych krajach europejskich 8 marca nadal obchodzony jest jako dzień walki o prawa kobiet.
