W połowie XIX wieku, a właściwie latem 1875 roku, zadebiutowała pierwsza azerbejdżańska gazeta „Ekinchi”, co po rosyjsku oznacza „oracz”. Dlatego po odzyskaniu przez republikę niepodległości w 1991 roku, 22 lipca co roku obchodzony jest w Azerbejdżanie Narodowy Dzień Prasy. Ale w ostatniej dekadzie to święto w ogóle nie było obchodzone.
22 lipca 2012 r. Republika Azerbejdżanu obchodziła Narodowy Dzień Prasy. W to święto członkowie organizacji praw człowieka i korespondenci niezależnych mediów oddali hołd na grobach słynnych azerbejdżańskich dziennikarzy: Nadżafa Najafowa, Elmara Huseynova i Hasana bey Zardabiego, którzy poświęcili się temu niebezpiecznemu zawodowi i oddali za niego życie.
Emir Huseynov, szef Instytutu Wolności i Bezpieczeństwa Reporterów, udzielił wywiadu korespondentowi gazety „Caucasian Knot”. Wyraził w nim ubolewanie, że republika od kilku lat nie obchodzi święta prasowego. Jego zdaniem prowadzenie dziennikarstwa w Azerbejdżanie to dość ryzykowny biznes. Bo tutaj możesz stracić honor, zdrowie, wolność, a nawet życie.
Wielu korespondentów i działaczy młodzieżowych nadal pozostaje za kratkami. Postawiono im różne zarzuty: zdradę stanu, podżeganie do nienawiści religijnej i rasowej, groźbę terroryzmu, a nawet uchylanie się od płacenia podatków. W tym czasie aresztowano 4 korespondentów i 2 blogerów.
Shahin Khadzhiyev, redaktor agencji Turan, mówił o tym, że prowadzenie dziennikarstwa w Azerbejdżanie jest teraz bardzo nieopłacalne. Dlatego jednym z problemów tego kaukaskiego państwa jest brak konkurencji. Rzeczywiście, aby pokazać w prasie prawdziwe informacje, często trzeba mieć do czynienia z interesami politycznymi.
Według redaktora azerbejdżański rynek reklamy pozostaje pod kontrolą państwa. W trudnej sytuacji materialnej wielu redaktorów mediów zmuszonych jest do podporządkowania się instrukcjom władz i wycofania się z zajmowanych stanowisk, aby ich publikacje jakoś nadal istniały. Duży nacisk na prasę wywierają też oligarchowie, którzy rozgrywają swoje gry w gospodarce i polityce republiki.
Brak perspektyw dla tego zawodu w Azerbejdżanie potwierdził także nauczyciel bakijskiego uniwersytetu Zeynal Mammadli. Stwierdził, że jedynym wyjściem jest wzmocnienie społeczeństwa obywatelskiego, zapewnienie atmosfery demokratycznego rynku i pluralizmu. A obecny duch monopolu zabija rozwój dziennikarstwa w republice.
Wreszcie, zdaniem Bachtijara Sadigowa, redaktora gazety „Azerbejdżan”, republikańskie media istnieją wyłącznie przy wsparciu państwa. Twierdzi, że rząd umorzył długi wobec wielu wydawców i mediów, a nawet udzielił pożyczek prasie. Ponadto w Azerbejdżanie zorganizowano Państwowy Fundusz Wspierania Mediów.
W rezultacie większość redaktorów niezależnych gazet oskarżyła władze o niesprawiedliwość. W przeddzień Dnia Wolnej Prasy prezydent USA Barack Obama powiedział również, że Azerbejdżan jest jednym z krajów, w których nie korzysta się z prawa do wolności prasy.
Niemniej święto z okazji Dnia Prasy Narodowej Azerbejdżanu uświetnił koncert na scenie Pałacu Buta. 22 lipca odbył się koncert słynnej azerbejdżańskiej piosenkarki Roya wraz z Leonidem Agutinem, Honorowym Artystą Rosji.
A 24 lipca, na cześć tej uroczystości, zastępca Nowej Partii Azerbejdżanu Ali Ahmadov spotkał się w siedzibie głównej z redaktorami wiodących mediów w kraju i pogratulował im urlopu zawodowego. Na spotkaniu poinformował gości o osiągnięciach korespondentów republiki, o dalszych celach pracy nad rozwojem prasy, o uwadze, jaką mediom poświęcił prezydent Ilham Alijew. Życzył również swoim kolegom dalszych sukcesów w pracy.
