Sabantuy to narodowe święto muzułmańskie Baszkirów i Tatarów. Święto znane jest nie tylko w Rosji, ale także daleko poza jej granicami. W swojej wielowiekowej historii Sabantuy zyskał ogromną liczbę wielbicieli, dlatego można go śmiało nazwać ludem.
Instrukcje
Krok 1
Słowo „sabantuy” jest tłumaczone z języka tureckiego jako „święto pługa”, święto odbywa się przed sianokosem, po zakończeniu prac siewnych. Czas obchodów Sabantuy różni się w różnych miastach i wsiach, daty mogą się różnić od końca maja do końca czerwca. Sabantuy gloryfikuje pracę rolnika i naturę. Święto okazuje się bardzo zabawne i może trwać od trzech do pięciu dni. Wszystko zaczyna się wcześnie rano, kiedy to dzieci i dorośli chodzą do sąsiednich domów, zbierają cukierki i malowane jajka.
Krok 2
Następnie na głównym placu urządzana jest ciekawa rozrywka, a także gry z zebranymi jajkami. Podczas zabawy kobiety gotują niezwykłą owsiankę, którą nazywa się „dla całego świata”. Do wspólnego kotła wkładali żywność, którą mieszkańcy okolic przynieśli ze sobą do Sabantuy. Wśród najczęstszych rozrywek na uwagę zasługują: skakanie w workach, walka z workami na kłodzie, przeciąganie wody na wahaczach, skoki w dal, łapanie monet z miski mleka ustami, wspinanie się na śliski słupek, woskowany olejem i rozbijanie oczami glinianych garnków.
Krok 3
Wszystkie te gry to tylko rozrywka. Najważniejszymi wydarzeniami w Sabantui są wyścigi konne, czyli narodowe zapasy Kuresh. Podczas walki mężczyźni opierają ramiona na ramieniu i oplatają się ręcznikami, próbując pociągnąć przeciwnika. Zapaśnicy wymagają dużej sprytu, zręczności i siły, walka toczy się według ścisłych zasad. Najbardziej doświadczeni i szanowani starsi-aksakals nadzorują przebieg tego konkursu, następnie nagradzają najsilniejszego uczestnika zwycięstwem. Zwycięzca, czyli batyr, otrzymuje w prezencie tłustego barana, który właśnie został ubity w Sabantuy.
Krok 4
Z otrzymaną nagrodą na ramionach zwycięzca robi krąg honoru, a następnie wymachuje nim całym Majdanem. Po odejściu batyra cały Majdan się rozproszył. Powóz z bohaterem wyjeżdża na wiejską ulicę, dzwoni dzwony i zaczyna się ogólna radość. Wszyscy uśmiechają się i machają do zwycięzcy, ponieważ jest on teraz najbardziej znaną osobą w całym okręgu (do przyszłego roku). Wszyscy uczestnicy wracają do domu z gośćmi, aby świętować Sabantuy przy świątecznym stole.
