Każdego roku, przed nadejściem znanej wszystkim w przestrzeni postsowieckiej daty - 23 lutego - żeńska część populacji zaczyna gorączkowo szukać prezentów dla swoich drogich i ukochanych mężczyzn i zastanawia się, co podać na stole, i mocne pół marzenia o tym, jak świętować ten dzień w przyjaznym gronie. Historycy i dziennikarze w tym czasie również stają się bardziej aktywni i spierają się, czy warto w ogóle zwracać uwagę na tę generalnie nijaką datę. Dlaczego obchodzone jest to święto?
Instrukcje
Krok 1
Obrońcom Ojczyzny, wojskowym i cywilnym, byłym, obecnym i przyszłym żołnierzom i oficerom należą się gratulacje i wyróżnienia. Być może dlatego 23 lutego, wyłącznie sowiecka, fikcyjna data zbudowana na micie, przetrwała w świadomości większości ludzi do dziś. Choć w rzeczywistości na liście dat znaczących powinna znaleźć się zupełnie inna, bardziej uzasadniona historycznie. Dla Rosji jest to na przykład 6 maja - Dzień Armii Rosyjskiej, który został przyjęty do 1917 roku na cześć Dnia Świętego Jerzego, który był uważany za patrona wszystkich rosyjskich żołnierzy.
Krok 2
A 23 lutego rozpoczęła życie z „lekką” ręką sowieckich przywódców. W 1923 r. w uchwale Wszechrosyjskiego Centralnego Komitetu Wykonawczego dzień ten został nazwany datą, w której „rząd robotniczo-chłopski” ogłosił potrzebę utworzenia sił zbrojnych. Później został on sformułowany jako dzień, w którym pierwszy nowo sformowany oddział Armii Czerwonej wkroczył do walki z wrogiem. Ale póki żyli bezpośredni uczestnicy i świadkowie tamtych wydarzeń, nie rozeszli się oni specjalnie o znaczącej dacie. I był powód.
Krok 3
W połowie lutego 1918 r. na całym froncie wschodnim rozpoczęła się ofensywa wojsk niemieckich i austro-węgierskich. Ale posuwali się nie w dużych formacjach wojskowych, lecz w kilkudziesięcioosobowych oddziałach latających, głównie wzdłuż linii kolejowych. Praktycznie nie napotkali oporu. Dwinsk został schwytany przez oddział, w którym nie było nawet setek żołnierzy. Niemcy przyjechali do Pskowa na motocyklach. A rozproszone oddziały rewolucyjne pod dowództwem chorążego Dybenko, nie okazując godnej odmowy wrogowi, haniebnie uciekły kolejne 120 kilometrów. Zaistniała natychmiastowa groźba zdobycia Piotrogrodu i dopiero wtedy, 25 lutego, rozpoczęto masowe zaciąganie się do Armii Czerwonej. 3 marca podpisano traktat brzesko-litewski, w którym bolszewicy zgodzili się na wszystkie warunki Niemców. Dybenko był poszukiwany, postawiony przed sądem, usunięty ze wszystkich stanowisk, wydalony z partii, ale nie ucierpiał tak bardzo, jak groziłoby mu to w 1937 roku.
Krok 4
Powstała jednak Armia Czerwona, choć w zupełnie inne dni. Nawet Klim Woroszyłow w 1933 r. na uroczystym spotkaniu poświęconym 15-leciu Armii Czerwonej przyznał, że data ta była przypadkowa i trudna do wyjaśnienia. Ale „proces się rozpoczął”. W 1938 r. gazeta „Prawda” opublikowała tezy dla propagandystów, w których powiedziano, że 23 lutego 1918 r. Wrogowi pod Narwą i Pskowem udzielono zdecydowanej odmowy. A w 1942 r. już wcale nie zakłopotany I. Stalin ogłosił, że jednostki Armii Czerwonej w tej bitwie całkowicie pokonały najeźdźców.
Krok 5
Mit okazał się na tyle silny, że w 1945 r. premier Wielkiej Brytanii Churchill wysłał Stalinowi gratulacje z okazji tego święta dla upamiętnienia zwycięstw armii sowieckiej nad wrogiem.
Krok 6
Armii sowieckiej już nie ma, tak jak nie ma Związku Radzieckiego, ale ta data, już jako Dzień Obrońcy Ojczyzny, jest oficjalnie obchodzona od 1995 roku zgodnie z rosyjską ustawą federalną „O dniach chwały wojskowej (Dni Zwycięstwa) Rosji."
