Rahmat jest jednym z festiwali bahaickich, wyznawcami najmłodszej wielkiej religii na świecie, z własnymi pismami świętymi. Rocznik Encyklopedii Brytyjskiej z końca XX wieku oszacował liczbę wyznawców doktryny na 6,67 mln osób.
Prekursorami powstania bahaitów były wydarzenia, które miały miejsce na terenie współczesnego Iranu w połowie XIX wieku. Młody człowiek Sayyid Ali-Muhammad, który pozostał w historii pod imieniem Bab, ogłosił się zwiastunem boskiego objawienia i przepowiedział, że posłaniec Boga wkrótce zstąpi na Ziemię. Islamscy duchowni nie lubili takich kazań i wywierali presję na perski rząd do tego stopnia, że po sześciu latach prześladowań Bab został zastrzelony. Ponadto w całej Persji stracono około 20 tysięcy jego zwolenników.
Jeden z uczniów Baba, perski arystokrata Mirza Hussein Ali, nie został stracony, ale stracił całą swoją własność i został zesłany do Iraku. Tam, w Teheranie, ogłosił się posłańcem Boga, o którego przyjściu mówił Bab. Następnie został zesłany najpierw do Konstantynopola, potem do Adrianopola i dalej do Akko, miasta na terytorium współczesnego Izraela. W tym czasie wielu ówczesnych władców znało go pod imieniem Bahá'u'lláh, co oznacza chwałę Boga. Pisał do nich listy, wzywając ich do uznania go za Obiecanego, przepowiedzianego przez wszystkie religie.
Bahá'u'lláh stał się autorem świętych tekstów i założycielem religii bahaickiej. Opiera się na jedności Boga dla wszystkich narodów. Wszystkie główne religie świata wywodzą się z jednego źródła i są częścią jednej wiary. Nadszedł czas, aby ludzkość zjednoczyła się w jedno pokojowe społeczeństwo globalne.
Obecnie na wszystkich kontynentach świata są wyznawcy nauk Bahá'u'lláha. Bahaici mają kalendarz dziewiętnastomiesięczny, a co dziewiętnasty dzień są święta, których strukturę określił prawnuk Bahá'u'lláha, Shoghi Efendi. Składają się z części duchowej, administracyjnej i społecznej.
24 czerwca 2012 r. bahaici obchodzą święto dziewiętnastego dnia - Rahmat. W tym dniu wierni czytają modlitwy, zastanawiają się nad wzniosłością, zajmują się sprawami wspólnoty i porządku światowego, w części społecznej angażują się w komunikację ze sobą.
