Visakha Bucha to jedno z najważniejszych świąt buddyjskich, poświęcone trzem najważniejszym okresom w życiu Buddy: jego narodzinom, oświeceniu i śmierci. Dokładna data jego obchodów jest ustalana corocznie i pokrywa się z 1, 15 lub 31 dniem czwartego lub szóstego miesiąca księżycowego. W krajach buddyjskich wprowadza się dodatkowe weekendy i wszędzie odbywają się kolorowe imprezy świąteczne.
Visakha Bucha to międzynarodowe święto obchodzone na poziomie państwowym w krajach buddyjskich: Sri Lanka, Bangladesz, Indie, Nepal, Singapur, Wietnam, Tajlandia, Kambodża, Laos, Malezja, Birma, Indonezja i Filipiny. Święto obchodzą również buddyści z Chin, Japonii, Korei i wielu innych krajów świata.
Visakha Bucha to przede wszystkim święto religijne i tego dnia wszyscy wyznawcy buddyzmu chodzą do świątyń, aby czcić mądrość, czystość i współczucie Buddy. W dużych miastach pochodem przewodzą członkowie rodzin królewskich.
Od wczesnych godzin rannych wierni zajęci są przygotowywaniem mnichom jedzenia i słodyczy. Następnie odziani w śnieżnobiałe szaty udają się do świątyni, gdzie do wieczora mnisi czytają kazania ku czci Buddy, jego wersety wypowiadane 25 wieków temu, odprawiają odświętne rytuały i medytacje.
Wieczorem uroczysta ceremonia osiąga swój punkt kulminacyjny i rozpoczyna się najbardziej kolorowa część uroczystości - ceremonia świec. Każdy z jego uczestników trzyma w dłoniach płonącą świecę – symbol Buddy, trzy kadzidełka i świeże kwiaty – symbolizują jego nauki i wyznawców.
Te trzy symbole mają też przypominać wierzącym, że tak jak piękne kwiaty wkrótce zwiędną, a świece i kije zamienią się w popiół, tak życie ulega zniszczeniu i więdnięciu.
Podczas ceremonii świec wierni trzykrotnie chodzą po świątyni i jej głównej kaplicy.
W tym dniu buddyści rezygnują z alkoholu i innych pokus i poświęcają dzień na modlitwę, dobroczynność, zadowalanie mnichów i odprawianie rytuałów. Ponadto w czasie wakacji zabronione są wszelkie działania zagrażające życiu i zdrowiu świata zwierząt.
Jednym z symbolicznych rytuałów odbywających się w to święto jest „akt wyzwolenia”: tysiące ptaków, zwierząt i owadów są wypuszczane na wolność.
Według legendy na krótko przed śmiercią Budda spotkał swojego wiernego pomocnika, który siedział na kamieniu i płakał. Uspokoił go i wyjawił mu tajemnicę nauki: nie można czcić Buddy jedynie ofiarowując kwiaty, kadzidło i światło, ale trzeba szczerze przestrzegać jego praw. Od tego czasu buddyści co roku obchodzą to święto, przestrzegając wszystkich praw buddyzmu, wręczając prezenty świątyniom i wykonując rytuały religijne.
W 1999 roku święto zostało uznane przez UNESCO za Dzień Światowego Dziedzictwa.
