Wielkanoc to główne święto kalendarza chrześcijańskiego. Nie bez powodu nazywa się to „świętami, świętem i celebracją uroczystości”. Jednocześnie pochodzenie słowa „Wielkanoc” nie jest do końca jasne. Samo święto nie jest związane z konkretną datą i obchodzone było jeszcze przed narodzeniem Chrystusa.
Geneza święta wielkanocnego
Przedchrześcijańska Pascha była uważana za rodzinne żydowskie święto koczowniczych pasterzy. W tym dniu żydowskiemu Bogu Jahwe złożono w ofierze baranka, którego krwią posmarowano drzwi, a mięso pieczono nad ogniem i szybko zjadano z przaśnym chlebem. Uczestnicy posiłku byli zobowiązani do noszenia odzieży podróżnej.
Później Wielkanoc zaczęła być kojarzona z wydarzeniami opisanymi w Starym Testamencie, exodusem Żydów z Egiptu. Uważa się, że nazwa święta pochodzi od hebrajskiego czasownika „przechodzić”, co oznacza „przekraczać”. Rytuał pospiesznego jedzenia mięsa zaczął symbolizować gotowość do ucieczki. W okresie święta, obchodzonego przez 7 dni, wypiekano tylko chleb odsolony – wynikało to z faktu, że przed exodusem z Egiptu Żydzi przez 7 dni jedli chleb wypiekany bez użycia egipskiego zakwasu.
Ostatnia Wieczerza odbyła się właśnie w dniu starotestamentowej Paschy, którą Chrystus obchodził z apostołami. Jednak nadał nowe znaczenie starożytnemu rytowi. Zamiast baranka Pan poświęcił się, stając się Boskim Barankiem. Jego późniejsza śmierć symbolizowała pokutną ofiarę na Wielkanoc. Podczas obrzędu eucharystycznego wprowadzonego podczas Ostatniej Wieczerzy Chrystus zapraszał wiernych do spożywania ich ciała (chleba) i picia ich krwi (wina).
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa powstała tradycja obchodzenia 2 Wielkanocy, symbolizującej śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Pierwsza została przeprowadzona w głębokim smutku i ścisłym poście, a druga w radości i obfitym posiłku. Dopiero później postanowiono obchodzić jedną Paschę, oddzielając ją od żydowskiej.
Świętujemy dziś Wielkanoc
Współczesne chrześcijańskie święto Wielkanocy opiera się na historii zmartwychwstania Jezusa Chrystusa trzeciego dnia po ukrzyżowaniu. Teraz Wielkanoc stała się dniem, który chrześcijanie poświęcają pamięci o życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Zbawiciela. Pierwotnie był obchodzony w różnych okresach w różnych miejscach. W 325 r. zapadła decyzja Pierwszego Soboru Ekumenicznego Kościoła Chrześcijańskiego o obchodzeniu Wielkanocy w niedzielę, która przypada po pierwszej wiosennej pełni księżyca. Ten dzień przypada na okres od 4 kwietnia do 8 maja. Jednak obliczanie dat Wielkanocy w Kościele prawosławnym i katolickim jest inne. Dlatego zgodnie z kalendarzem prawosławnym i katolickim Wielkanoc często obchodzona jest w różne dni.
Większość obrzędów wielkanocnych przetrwała do dziś, m.in. całonocne czuwanie, procesja pod krzyżem, chrześcijaństwo, farbowanie jajek, robienie ciast wielkanocnych i pasokh. Chrześcijaństwo to wymiana pocałunków, której towarzyszy wypowiedzenie tradycyjnego pozdrowienia wielkanocnego: „Chrystus zmartwychwstał!” - "Naprawdę wskrzeszony!" W tym samym czasie miała miejsce wymiana kolorowych jajek.
Istnieją różne wersje pochodzenia tradycji barwienia jaj. Według jednej z nich, kurze jaja, spadając na ziemię, zamieniły się w krople krwi ukrzyżowanego Chrystusa. Łzy łkającej u stóp krzyża Matki Bożej spadły na te krwistoczerwone jajka, pozostawiając na nich piękne wzory. Kiedy Chrystus został zdjęty z krzyża, wierzący zebrali i podzielili te jaja między siebie, a kiedy usłyszeli dobrą nowinę o zmartwychwstaniu, zaczęli je sobie przekazywać.
Ciasto wielkanocne i twarożek Wielkanoc to tradycyjne potrawy wielkanocnego stołu. Uważa się, że przed ukrzyżowaniem Chrystus i jego uczniowie jedli przaśny chleb, a po Zmartwychwstaniu – chleb na zakwasie, czyli drożdże. Symbolizuje to ciasto wielkanocne. Wielkanoc składa się z puree z twarogu w formie czworobocznej piramidy, która uosabiała Golgotę, górę, na której został ukrzyżowany Jezus Chrystus.
