Od czasów wczesnego chrześcijaństwa Serbowie zaczęli obchodzić Dzień Świętego Męczennika Wita Widowdana. Według kalendarza gregoriańskiego ma to miejsce 28 czerwca. W tym dniu wydarzyło się wiele przełomowych i tragicznych wydarzeń w historii Serbii.
Pierwsza z nich miała miejsce 28 czerwca 1389 r., kiedy wojska księcia Łazara walczyły z armią tureckiego sułtana Murada. Na polu kosowskim Serbowie zostali pokonani, w wyniku czego wszyscy zginęli, ale armia turecka długo nie mogła posuwać się dalej w głąb Europy. Serbowie uważają, że ta bitwa kosztowała ich niepodległość nawet przez pięćset lat. Serbia najpierw otrzymała status wasala Turcji, a następnie w 1459 stała się częścią Imperium Osmańskiego.
Po tym, jak serbski nacjonalista Gavrilo Princip zabił austriackiego następcę tronu – arcyksięcia Franciszka Ferdynanda – i jego żonę Sophie, rozpoczęła się II wojna światowa. Stało się to 28 czerwca 1914 roku. A arcyksiążę przybył do Sarajewa na ćwiczenia wojskowe poświęcone bitwie w Kosowie.
Tego dnia w 1921 r. Królestwo Serbów, Słoweńców i Chorwatów przyjęło konstytucję, której nieoficjalna nazwa to Karta Widowdańska. Konstytucja ta znacznie ograniczyła władzę monarchiczną.
28 czerwca 1991 r. od starć między Jugosłowiańską Armią Ludową a jednostkami samoobrony Słowenii, która ogłosiła niepodległość w Jugosławii, rozpoczęła się wojna domowa, która pochłonęła wiele tysięcy istnień ludzkich i wymazała ten kraj z mapy świata.
Wreszcie 28 czerwca były prezydent Serbii Slobodan Miloszević został wysłany na łaskę Trybunału Haskiego, gdzie podczas procesu zmarł w celi więziennej z powodu zawału mięśnia sercowego.
W historii Serbii jest taki dzień. Mimo to obchodzony jest dziś jako hołd dla narodowej pamięci bohaterów bitwy o Kosowo. Pamiętają, jak serbski bohater Milos Obilic poszedł na pewną śmierć. Udając dezertera, zabił sztyletem tureckiego sułtana Murada.
Według legendy Turcy odcięli głowę księcia Lazara, zabrali ją ze sobą i do dziś nie oddają jej Serbom, którzy przechowują relikwie księcia w klasztorze Ravanitsa. Bo gdy głowa Łazarza połączy się ze swoimi relikwiami, Serbia odzyska dawną siłę. Mówią, że w przeddzień Widowdanu rzeki w pobliżu pola bitwy stają się czerwone w środku nocy. W tym dniu kukułki nie kukują ku pamięci poległych bohaterów, a na wsi nikt nie bawi się.
