Pierwotny ślub jest bardzo długi (kilka dni) i komplikowany licznymi rytuałami, zdaniami i aktywnymi postaciami. Nowoczesna ceremonia ślubna stała się znacznie prostsza, ale zachowuje echa dawnych tradycji.
Rytuał swatania poprzedzający ślub jest obecnie bardzo często ignorowany. Zdarza się, że młody człowiek przychodzi z prezentami i smakołykami do rodziców swojej wybranki i prosi o rękę ich córki. W rzadkich przypadkach odbywa się karnawałowy rytuał swatania, gdy swat jest z panem młodym. Deklaruje, że „masz towar, my mamy kupca”, trzyma pannę młodą (każe jej chodzić po jednej desce, żeby pokazać swoje stoisko, zbierać monety z podłogi – żeby pokazać pracowitość), a pan młody urządza wesele. Z reguły rolę swata pełni bliski krewny rodziny pana młodego lub panny młodej lub przyszły toastmaster.
Wcześniej na wieczorze panieńskim dziewczyny lamentowały, „opłakiwały” dziewczynę opuszczającą wolne towarzystwo. Teraz wieczór panieński jest zabawną „ostatnią” imprezą przed powściągliwym życiem rodzinnym.
Poranek dnia ślubu rozpoczyna się wraz z przybyciem pana młodego. Do tego czasu panna młoda powinna być już ubrana w suknię ślubną. Udekorowany kwiatami i wstążkami „pociąg ślubny” (we współczesnej interpretacji to kawalkada samochodów) podjeżdża pod dom jej narzeczonej. Przy bramie lub wejściu witają go druhny i rozpoczyna się okup.
Najczęściej okup to szereg zadań, które pan młody musi pomyślnie ukończyć lub „odkupić” zwycięstwo pieniędzmi i ruszyć dalej. Aż do pokoju, w którym czeka panna młoda, czeka tor przeszkód, a wszystkie zadania mają na celu sprawdzenie, jak dobrze pan młody zna swoją wybrankę i jak bardzo ją kocha. Pomimo sukcesu pana młodego nie może on zostać wyprowadzony z prawdziwej panny młodej - wtedy pan młody będzie musiał albo poszukać panny młodej, albo ją ponownie wykupić.
W rzadkich przypadkach okupu dokonują rodzice panny młodej.
Następnie jest mały stół w formie bufetu: rodzice panny młodej traktują gości, a wszyscy udają się do urzędu stanu cywilnego na malowanie lub do kościoła na wesele. Wcześniej bicie dzwonów było uważane za talizman przeciwko złym duchom, teraz zostało zastąpione sygnałami z samochodów orszaku weselnego. Po ceremonii nowożeńcy, którzy wychodzą na ulicę, witani są gromkimi owacjami i obsypywani konfetti, płatkami róż i ryżem – symbolem bogactwa i wielodzietnych rodzin.
Z urzędu stanu cywilnego pan młody zwykle nosi pannę młodą w ramionach, ale jest to echo innego obrzędu - wniesienia panny młodej na rękach do domu pana młodego. Ta akcja miała konkretny magiczny cel - oszukać ciasteczka. Aby brownie nie uważał panny młodej za obcą, ale traktował ją jak noworodka, który pojawił się w domu bez przekraczania progu. Teraz ta akcja jest po prostu ozdobą święta i zawoalowaną obietnicą małżonka, że przez całe życie będzie nosił żonę w ramionach.
Następnie idą na „ucztę” - uroczysty bankiet. Nowożeńcy witani są tu bochenkiem i solniczką: państwo młodzi są zapraszani na kęs chleba – uważa się, że ten, kto odgryzie większy kawałek, zostanie panem domu.
Podczas świątecznej uczty młodym ludziom gratuluje się i wręcza prezenty. Współczesny rytuał przejścia panny młodej z domu rodziców do domu pana młodego to powolny taniec panny młodej z ojcem, w trakcie którego ojciec przekazuje dziewczynę panu młodemu, a taniec trwa z nim.
Przyjaciela – bardzo aktywnego uczestnika całej uroczystości weselnej – zastępują teraz „świadkowie”, najbliższy przyjaciel (drążek) i druhna. Podczas biesiady gości zabawia toastmaster lub gospodarz, który prowadzi zabawne konkursy.
