Ceremonia zaślubin od czasów starożytnych przypominała przedstawienie teatralne. Nie bez powodu pojawiło się wyrażenie „grać wesele”. Być może równie interesujący jak sam ślub był poprzedzający go rytuał swatania.
Przygotowanie do kojarzeń
Zazwyczaj rodzina pana młodego wybierała godnych i szanowanych swatów i wysyłała ich w drogę. Jednocześnie, nawet jeśli panna młoda mieszkała w sąsiedniej chacie, szli drogą tak ostrożnie, jakby mieli jechać do odległych krain. Wszystkie znaki zwiastujące pomyślne zakończenie kojarzenia były ściśle przestrzegane. Na początek, podczas pobytu w domu swatów, wyrzucano z niego koty i psy, uważane za zwierzęta nieczyste. W głębokiej ciszy usiedli przy stole, na którym matka pana młodego położyła bochenek chleba i sól - starożytne symbole szczęścia i pomyślności.
Tradycyjny rytuał kojarzeń
Wchodząc do domu panny młodej swatki również przestrzegały pewnych tradycji. Swat musiał wejść do chaty prawą nogą i uderzyć piętą w próg, aby panna młoda nie „cofnęła się”, czyli nie odmówił panu młodemu. W domu swatki musiały stać pod „matitsą” - poprzeczną belką podtrzymującą sufit. Tradycyjnie swatanie odbywało się w wysublimowanych, poetyckich kategoriach. Pan młody był nazywany „księciem” i „czystym miesiącem”, panna młoda - „księżniczką” i „czerwonym słońcem”. Przed ślubem panna młoda musiała chować się za zasłoną, płakać i narzekać krewnym na jej smutny los. Wszystko po to, by oszukać „złe duchy”, które widząc szczęśliwą pannę młodą mogły jej zaszkodzić.
Jeśli ojciec panny młodej zgadzał się na małżeństwo, przyprowadzał ją za rękę do pana młodego. Dziewczyna wydawała się być niechętna posłuszeństwu, ale po tym, jak pan młody okrążył ją trzy razy i postawił obok niego, całym swoim wyglądem wyraziła pokorę.
Od czasów starożytnych okrąg był uważany za tradycyjny symbol małżeństwa. Jego wcieleniami stały się pierścionki, wieńce i okrągłe bochenki. W czasach pogańskich, na znak zawarcia związku małżeńskiego, młodzi krążyli wokół drzewa. Nie bez powodu słowo „okrut” do dziś oznacza „poślubić”.
Po zawarciu umowy przedślubnej swatki i ojciec panny młodej bili się po rękach, a pan młody zostawił „kaucję” - coś z elementów garderoby lub pewną kwotę pieniędzy. Następnie panna młoda została przykryta chusteczką, chroniącą ją przed złym okiem, a holownik został spalony na jej kołowrotku, co symbolizowało przejście od dzieciństwa do małżeństwa. Od tego momentu dziewczyna była uważana za „spisek”, teraz musiała nosić ciemny szalik i jak najmniej pojawiać się publicznie.
Swatanie panny młodej było bardzo odpowiedzialną i ważną sprawą. To prawda, że w tym czasie na pierwszy plan wysuwała się nie wzajemna sympatia młodych ludzi, ale zawarcie umowy majątkowej między ich rodzinami.
