Wielkanoc to dla wierzących najjaśniejszy dzień w roku. Z jej obchodami wiąże się wiele zasad i zwyczajów. Słowo „Pascha” przyszło do nas z języka greckiego i oznacza „przejście”, „wybawienie”. Jak śmierć Chrystusa na krzyżu dokonała naszego odkupienia, tak Jego Zmartwychwstanie dało nam życie wieczne.
W jasne święto Wielkanocy witajcie się słowami: „Chrystus zmartwychwstał!” i odpowiedz: "Rzeczywiście zmartwychwstał!", całując się trzy razy. W ten sposób ludzie stają się podobni do uczniów Pana, w tych słowach zawarta jest cała istota naszej wiary.
Wszystkie produkty na świąteczny stół są konsekrowane od wieczoru Wielkiej Soboty. Ofiary wierzących są uświęcone, aby ich spożywanie zjednoczyło wszystkich wiernych w Jezusie Chrystusie.
Od czasów starożytnych, w Wielkanoc, ludzie wymieniali się kolorowymi jajkami, wzorem Marii Magdaleny, która podarowała czerwone jajko cesarzowi Tyberiuszowi. Jajko symbolizuje nowe życie, w nim życie wychodzi z martwej skorupy.
Zgodnie z tradycją chrześcijanie przybyli z kościoła wspólnie kroją i smakują ciasto na znak jedności. Dzieje się tak w kręgu rodzinnym. W ten sposób lud Boży, Naród Wybrany, spożywał starotestamentową Paschę pierwszego dnia Tygodnia Paschalnego. Następuje ciasto wielkanocne.
Wielkanoc obchodzona jest przez rodzinę, nie ma zwyczaju zapraszać gości, można im wysłać gratulacje.
Następnie po Jasnym Zmartwychwstaniu następuje Jasny Tydzień, kościół w tym czasie nie zamyka swoich drzwi nawet podczas komunii duchowieństwa. Cały ten tydzień jest uważany przez kościół za święto. Po nim następują kolejne 32 dni przed świętem Wniebowstąpienia Pańskiego. Te dni są również uroczyście obchodzone przez kościół, choć mniej uroczyście niż w Jasny Tydzień.
Chrześcijanie w Wielkanoc i Jasny Tydzień pomagają ubogim, rozdają ubogim konsekrowane jedzenie.
