Dzień Kanady to narodowe święto Kanady obchodzone co roku 1 lipca dla upamiętnienia podpisania brytyjskiej ustawy o Ameryce Północnej w 1867 roku. Ustawa zjednoczyła Kanadę w jeden kraj i położyła podwaliny pod jej państwowość.
Dzień Kanady jest letnim świętem, więc masowe uroczystości odbywają się zwykle na świeżym powietrzu: parady, festiwale tematyczne, karnawały, grille, fajerwerki, pokazy powietrzne i morskie, bezpłatne koncerty. W tym dniu często odbywają się również uroczyste ceremonie podpisania Przysięgi Obywatelskiej dla osób otrzymujących obywatelstwo kanadyjskie. Dzień Kanady obchodzony jest 1 lipca, z wyjątkiem sytuacji, gdy data ta przypada w niedzielę. Wtedy dzień wolny staje się 2 lipca, ale wszystkie uroczystości z reguły odbywają się 1 lipca.
Nie ma jednego standardu obchodów Dnia Kanady, ale Ottawa, stolica kraju, tradycyjnie staje się centrum obchodów. Tutaj na Wzgórzu Parlamentarnym odbywają się wspaniałe koncerty. Festyny i pokazy odbywają się również w większości parków i na skwerach starego miasta. W święto narodowe oficjalna głowa państwa, brytyjska królowa, może przyjechać do Kanady. Elżbieta II uczestniczyła w Dniu Kanady w 1990, 1992, 1997 i 2010 roku. Pomogła także zorganizować obchody stulecia narodowości kanadyjskiej 1 lipca 1967 roku.
Narodowy charakter święta jest przyczyną tarć między anglosaskimi i francuskojęzycznymi Kanadyjczykami we francuskojęzycznej prowincji Quebec. Czasem bojownicy z Ruchu na rzecz Secesji Quebecu mierzyli swoje występy do dnia dzisiejszego. Jednak w ostatnich latach nie było żadnych poważnych starć między protestantami a policją.
Obywatele Kanady spoza kraju organizują obchody Dnia Kanady na Trafalgar Square w Londynie, Sydney, Hongkongu i kilku innych miastach. Największa skala obchodów odbywa się w miastach Detroit w stanie Michigan w USA i Windsor w prowincji Ontario w Kanadzie. Od lat 50. XX wieku obchodzony jest tu Międzynarodowy Festiwal Wolności, który łączy obchody Dnia Kanady i Dnia Niepodległości Stanów Zjednoczonych (4 lipca).
