23 lutego od prawie wieku obchodzony jest Dzień Obrońcy Ojczyzny - święto odważnych i silnych mężczyzn, przyszłych i prawdziwych obrońców ojczyzny. Istnieje więcej niż jeden punkt widzenia na to, jakie wydarzenia są podstawą jego celebracji.
Początek męskiego święta
Początek 23 lutego jako święto trwa od 1918 roku. W tym okresie powstało nowe państwo. Napięta była również sytuacja polityczna na świecie. Pierwsza wojna światowa osuszyła i wyczerpała naród rosyjski, zwłaszcza żołnierzy i marynarzy. Nie było armii jako takiej. W związku z tym pod koniec stycznia - na początku lutego 1918 r. Lenin, który był u władzy, wydał dekret o utworzeniu Armii Czerwonej i Czerwonej Floty. Przyjmowali mężczyzn głównie pochodzenia robotniczego i chłopskiego iw ogóle każdego, kto chciał.
W tym samym czasie wojska niemieckie rozpoczynają aktywne operacje wojskowe w krajach bałtyckich, zdobywają Mińsk. Ich celem jest Piotrogród. Utworzona armia i marynarka wojenna podejmują aktywne działania wojenne, ale stolica nie poddaje się.
Jeśli jednak mówimy bezpośrednio o 23 lutego, to według zapewnień historyków tego dnia nie było jasnych działań wojennych, a Armia Czerwona nie odniosła miażdżących zwycięstw. Dlatego nie jest jasne, dlaczego ten lutowy dzień został wybrany na cześć męskiej populacji. Istnieją informacje, że 23 lutego 1918 r. doszło do bitew pod Narwą i Pskowem, a wojska radzieckie odniosły zwycięstwo. Nie jest to jednak w żaden sposób udokumentowane.
Ze względu na trudną sytuację w kraju, skomplikowaną przez wojnę domową, Dzień Armii Czerwonej i Marynarki Wojennej został nieco zapomniany. Jednak w 1922 r. wznowiono jego obchody, a 23 lutego nieoficjalnie nazwano go Dniem Czerwonego Daru. Ludzie zbierali i przynosili dary dla żołnierzy i marynarzy, pomagali bardzo potrzebującej armii. Dlatego często można znaleźć rok 1922 jako rok powstania Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej. Trocki był uważany za aktywnego promotora święta Armii Czerwonej i Marynarki Wojennej.
Niejednoznaczne wakacje
Współcześni historycy uważają, że mit o legendarnych zwycięstwach rosyjskich żołnierzy nad Niemcami w 1918 roku został wymyślony przez Stalina w 1938 roku. Łatwo to wytłumaczyć jego pragnieniem podniesienia morale żołnierzy i rozbudzenia patriotyzmu w przededniu zbliżającej się wojny.
Święto to jest ważne przede wszystkim dlatego, że oznaczało początek formowania regularnej armii wspierającej zdolności bojowe kraju, co pokazała Wielka Wojna Ojczyźniana. Kilkakrotnie zmieniano jego nazwę. Po wojnie, w 1946 r., obchodzono już 23 lutego jako Dzień Armii Radzieckiej i Marynarki Wojennej sowieckiej. Dziś to święto jest kochane i honorowane wśród Rosjan. Od 2002 roku jest ogłoszony dniem wolnym od pracy.
