Święto, niegdyś nazywane Dniem Armii Radzieckiej i Marynarki Wojennej, figuruje w rosyjskiej codzienności jako Dzień Obrońcy. Tylko nie Rosja, ale z jakiegoś powodu Ojczyzna. Ale fakt, że jest uważany za wyłącznie męski, powoduje dezorientację, a nawet oburzenie dość dużej części kobiet. Twierdzą, że podobnie jak mężczyźni bronią ojczyzny, często w mundurach, a nawet na wojnie. Co więcej, często zamiast „silniejszego seksu”. I dlatego mam prawo do gratulacji.
weterani II wojny światowej
Najbardziej godną kategorię kobiet, dla których 23 lutego na zawsze pozostał świętem Armii Radzieckiej, należy uznać za te, które znały Wielką Wojnę Ojczyźnianą osobiście, a nie z filmów. I zawsze bądź dumny, na przykład, z pilota Lydii Litvyak lub Marii Oktiabrskiej, kierowcy czołgu Fighting Girlfriend zbudowanego za jej osobiste pieniądze, która pośmiertnie została Bohaterką Związku Radzieckiego.
Nawiasem mówiąc, nic dziwnego, że praktycznie całe pokolenie wojskowych kobiet sowieckich traktowało „randkę” tylko jako męskie święto, gratulując jej tylko ojcom, synom i kolegom. Cóż, nie mogli nawet pomyśleć, że w kraju pojawi się wiele tysięcy mężczyzn, którzy zaczną ukrywać się przed poborem.
Okazuje się, że na planecie są jednocześnie dwa Dni Mężczyzn. I oba są w listopadzie. Jeden, przyjęty przez ONZ, jest rejestrowany w pierwszą sobotę miesiąca. Drugi był 19-go. Jednak tylko kilka osób o nich wie i odpowiednio je odnotowuje.
Rodzaj pałki od matek i babć odebrały dziewczęta, które dobrowolnie wyjechały na ostatnią wojnę kraju sowieckiego - w Afganistanie. Służyli głównie SA, pomagali żołnierzom i oficerom w powrocie żywych do domu oraz opiekowali się rannymi. A 23. postrzegał to jako własne święto, tylko z zapachem afgańskich gór i dróg.
Jesteśmy z Sił Powietrznych
W Siłach Zbrojnych Federacji Rosyjskiej służy prawie 50 tysięcy dziewcząt. Co więcej, wielu z nich jest w wojsku, według starych standardów są dość mężczyznami. Tak więc w 2013 roku 14 zdesperowanych i ładnych rosyjskich młodych kobiet od razu pomyślnie ukończyło elitarny uniwersytet wojskowy - Ryazan Airborne School. I zostali porucznikami oddziału wojska, do którego kobiety z definicji nie mogły dostać. Dlatego zarówno 23 lutego, jak i 2 sierpnia porucznicy ci świętują na całkowicie legalnych podstawach. Dzień Obrońcy Ojczyzny obchodzą także inne kobiety w wojsku, które coraz częściej zastępują mężczyzn w wojsku.
Przyjemną, świąteczną kompanię dla sierżantów i oficerów armii rosyjskiej mogą stworzyć ich koleżanki z różnych struktur władzy. Dziewczyna, która trafiła do Wojsk Wewnętrznych i Granicznych, policji, w tym nawet OMON, FSB, Kontroli Narkotyków i innych podobnych organizacji wojskowych, paramilitarnych, a nawet prawie cywilnych (zakład obronny, instytut badawczy), również chroni Ojczyznę. W miarę naszych sił i możliwości wzmacnianie bezpieczeństwa kraju i obywateli. A odpowiedzialność spoczywa na niej nie mniej niż na mężczyźnie w mundurze.
„Służysz, a my będziemy czekać”
Wielu rosyjskich lekarzy ma najbardziej bezpośredni związek z życiem wojskowym i, jak się okazuje, ze świętami. W tym oczywiście kobiety, które są uważane za odpowiedzialne za służbę wojskową i są gotowe zarówno na pokojową pracę, jak i obronę. Jednak legitymacje wojskowe, a nawet stopnie wojskowe, choć rezerwowe, otrzymują absolwenci innych dość spokojnych uniwersytetów. Na przykład finansowo-ekonomiczne lub hydrometeorologiczne.
Choć luty to jeszcze nie wiosna, ciepłe słowa i gratulacje zasługują również na żony wojskowych i pracowników organów ścigania. Przecież ich miłość i troska mają ogromny wpływ na stan psychiczny tych mężczyzn, którzy nie poddali się modzie i wybrali zawód w obronie Ojczyzny. „Obrońcy obrońców” - tak czasami nazywa się „drugie połówki” rosyjskich żołnierzy.
Biała plama Pskowa
Historia powstania święta jest dość niejasna i nakrapiana białymi plamami. Albo czarne dziury, w których prawda dawno temu utonęła. Wiadomo na pewno, że początkowo było to około lutego 1918 roku, kiedy część kajzerowskich Niemiec zbliżała się do młodej sowieckiej Rosji.
Według historyków bohaterstwo Czerwonej Gwardii 23 lutego to nic innego jak jeden z mitów sowieckiej propagandy. W rzeczywistości nie było bitew tego dnia. Co więcej, jednostki niemieckie znajdowały się na ogół w odległości ponad stu kilometrów.
Jego pojawienie się w kraju Sowietów wielu badaczy wpisało na obszerną listę manewrów propagandowych przywódców ZSRR, którzy chcieli ukryć prawdę historyczną i zainspirować ludność do wyczynów militarnych. A jednocześnie wymyślili męską alternatywę dla Międzynarodowego Dnia Kobiet.
