Tradycja świętowania Nowego Roku choinką w Rosji pojawiła się dzięki Piotrowi I, który w 1699 r. wydał dekret, z którym wprowadził chronologię z Narodzenia Chrystusa i nakazał obchodzić Nowy Rok 1 stycznia, jak w Europa. A rok 1700 w naszym kraju świętowano w nocy z 31 grudnia na 1 stycznia choinką, domami ozdobionymi gałązkami jodły, sosny i jałowca, ogniskami na ulicy i fajerwerkami. Wcześniej nowy rok w Rosji zaczynał się w marcu przed 1492 r. i we wrześniu po 1492 r. według kalendarza juliańskiego, a święto to obchodzono zupełnie inaczej, bez rozmachu.
Jednak po śmierci autokraty przestali wznosić choinki w Rosji. Tylko właściciele karczm i karczm nadal dekorowali swoje lokale choinkami, montując je na dachu. Drzewa stały tam przez cały rok, gubiąc igły, aż zamieniły się w patyki. Prawdopodobnie stąd wzięło się wyrażenie „kij do drzewa”. Jest jeszcze inne wyrażenie, już prawie zapomniane: „iść pod drzewo”. Oznacza to „pójść do tawerny / tawerny”.
Tradycja obchodzenia Nowego Roku choinką odżyła za czasów Katarzyny II. Zaczęli dekorować zielone piękności dopiero od połowy XIX wieku, a zamiast zwykłych teraz bombek ozdabiali orzechy w jasnym opakowaniu, słodycze, świece woskowe, które później zastąpiono girlandami. Świerk noworoczny został zwieńczony gwiazdą betlejemską, którą później zastąpiła znana nam pięcioramienna gwiazda. Nawiasem mówiąc, szampan, bez którego nie może się teraz obejść ani jeden Nowy Rok, stał się popularny w Rosji w XIX wieku, a raczej w jego pierwszej połowie.
Wraz z przejściem do nowego stylu w 1918 r., na mocy dekretu bolszewików, pierwszy Nowy Rok, który zbiegł się z europejskim, przypadł na 1919 r. Pojawił się także Stary Nowy Rok (13 stycznia). Następnie w Rosji (ZSRR - od 30 grudnia 1922 r.) Nowy Rok nie był powszechnie obchodzony, w przeciwieństwie do Bożego Narodzenia, które przypadło 7 stycznia. A więc drzewa były wtedy na Boże Narodzenie, a nie na Nowy Rok. Oficjalnie obchody Nowego Roku odwołano w 1929 roku. Jednak 28 grudnia 1935 r. Święto zostało „zrehabilitowane” dzięki listowi kijowskiego komitetu regionalnego Pawła Postyszewa, opublikowanemu w Prawdzie.
Od 1930 r. 1 stycznia w Związku Radzieckim był prostym dniem roboczym, a 23 grudnia 1947 r. rząd ustanowił go dniem wolnym od pracy. 2 stycznia stał się dniem wolnym od 1992 roku, a od 2005 roku święta noworoczne w Rosji zostały przedłużone do 5 stycznia. Później liczba dni wolnych wzrosła do dziesięciu. W 2015 roku Rosjanie odpoczywają do 11 stycznia. 3 i 4 stycznia (sobota i niedziela), które zbiegają się ze świętami państwowymi, zostają przesunięte na 9 stycznia i 4 maja.
