28 sierpnia Rosyjski Kościół Prawosławny obchodzi jedno z dwunastych świąt w prawosławiu - Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Ludzie nazywają ten dzień „wielkim czystym”. To święto kończy dwutygodniowy post Zaśnięcia.
Zaśnięcie Dziewicy
28 sierpnia obchodzone jest jedno z najważniejszych świąt chrześcijańskich - Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Niewiele wiadomo o życiu ziemskim i okolicznościach śmierci Matki Bożej. Dotarło do nas kilka fragmentarycznych informacji na jej temat, podanych w Dziejach Apostolskich, oraz apokryficzne dzieło nieznanego autora „O Wniebowzięciu Dziewicy”. Źródła te umożliwiły skomponowanie historii życia Matki Bożej po egzekucji jej syna – Jezusa Chrystusa.
Według legendy po wniebowstąpieniu Zbawiciela Maria żyła jeszcze 12 lat. Najpierw osiedliła się w Efezie z Marią Magdaleną i Janem Ewangelistą. A ostatnie lata Matka Boża spędziła w Jerozolimie, gdzie często komunikowała się z apostołem Łukaszem, który z jej słów wiele spisał w swojej Ewangelii.
Na 3 dni przed śmiercią Maryi ukazał się archanioł Gabriel, ostrzegł ją o tym i dał jej gałązkę palmową. Według legend kościelnych, do godziny Wniebowzięcia Matki Bożej wszyscy apostołowie zebrali się przy jej łóżku, z wyjątkiem Tomasza. Nagle pomieszczenie, w którym leżała Maryja, wypełniło światło, a apostołowie zobaczyli Jezusa Chrystusa ukazującego się najczystszej duszy Matki Bożej. Ciało Marii zostało pochowane w jaskini Getsemani, gdzie pochowano już jej rodziców i Józefa.
Zaśnięcie jest interpretowane przez Kościół nie jako śmierć, a jedynie jako czasowe oddzielenie duszy od ciała.
Przybywając do Jerozolimy 3 dni po Wniebowzięciu Dziewicy Tomasza, poprosił o otwarcie grobu, aby pożegnać się ze zmarłym. Kiedy to zrobili, znaleźli w jaskini tylko pachnący całun, a ciała Marii nie było już w grobowcu. W tym samym momencie sama Matka Boża objawiła się apostołom i opowiedziała o swoim Wniebowstąpieniu.
Z historii święta Wniebowzięcia NMP
We wczesnym chrześcijaństwie, kiedy nie istniała jeszcze pełna biografia Matki Boskiej, nie obchodzono Zaśnięcia Matki Bożej. Uważa się, że święto to powstało około V-VI wieku, po zakończeniu sporów teologicznych o „boską istotę” Matki Bożej. Ostatni okres jej ziemskiego życia opisany jest w eseju „Legenda o Zaśnięciu Najświętszych Bogurodziców”. Jest to jedyne źródło, na którym opiera się kościół.
W Rosji święto Zaśnięcia Bogurodzicy połączyło się z wcześniej obchodzonym świętem hodowców zbóż na cześć końca żniw. Szeroki kult Matki Bożej, jako patronki rolników, zapewnił popularność Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny wśród wierzących.
Kolacja w rodzinach chłopskich w tym dniu była wyjątkowa, Uspieński. Zwykle składał się z kwaśnego mleka z płatkami owsianymi.
Tego dnia, po nabożeństwie modlitewnym, zwykle odbywała się procesja w kościele na zagęszczone pola. Zrobiono to z wdzięczności za żniwa iw nadziei na przyszłość. W dniu Wniebowzięcia odbyła się doczesna uczta, na którą wypiekali placki z nowej mąki i warzyli „braterskie” piwo. Zaśnięcie uważano za ostatni letni dzień, więc po raz pierwszy wieczorem zapalono w szałasach pochodnie lub świece - i spożywano obiad przy świetle.
