Starszy mnich Schema Siluan zmarł 24 września 1938 r., aw 1998 r. został kanonizowany przez Święty Synod Cerkwi Prawosławnej w Konstantynopolu. Imię mnicha Silouan Atonity zostało włączone do miesięcy Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego 24 września. Od tego czasu jest czczony przez prawosławnych, a prawie pół wieku jego życia w klasztorze stało się przykładem ascezy, pokory, łagodności i miłości do innych.
Syluan z Athos (imię światowe - Symeon Antonov) urodził się w 1866 roku w prowincji Tambow w rodzinie pobożnych chłopów. Od dzieciństwa jego życie było związane ze świątynią – tam Symeon studiował pismo kościelne i skoncentrowaną modlitwę, a później czytał Żywoty świętych. W wieku 19 lat młody człowiek postanowił zostać mnichem, ale jego ojciec nie pozwolił na to, wysyłając syna do wojska. Ale nadal został mnichem - po nabożeństwie w 1892 r. Symeon udał się do Grecji i został przyjęty jako nowicjusz w rosyjskim klasztorze Panteleimonov na półwyspie Athos („Święta Góra”). W 1896 r. Simeon otrzymał imię Silouan i został stonowany w płaszcz, aw 1911 r. w schemat.
W dniu upamiętnienia mnicha Silouana Atonicki kapłani w kościołach przypominają o życiu świętego, czytając modlitwy poświęcone mu podczas Boskiej Liturgii. Mogą to być albo krótkie modlitwy (ikos i kontakiony), albo całe akatyści – hymny pochwalne na cześć świętego, na które składa się 25 krótkich kondaków i ikosów.
A główne obchody tego dnia, poświęcone Starszemu Silouanowi, odbywają się w klasztorze św. Pantelejmona na Athos. Półwysep ten jest jednym z głównych świętych miejsc prawosławnych, czczonym jako ziemska Lota Matki Bożej. Asceta mieszkała tam przez 46 lat, a ten dzień kalendarza cerkiewnego dla klasztoru to panigir – główne święto klasztoru. Do 24 września gromadzą się tam pielgrzymi i specjalnie zaproszeni goście w nowym stylu.
W przeddzień wieczoru rozpoczyna się uroczyste całonocne czuwanie, które kończy się o świcie. Boska Liturgia odprawiana jest w dwóch miejscach – w kościele wstawienniczym oraz w paraklisie (małej kaplicy) św. Silouana Atona, która znajduje się poza murami klasztoru. Uroczystemu nabożeństwu przewodniczą specjalnie zaproszeni biskupi, a oprócz pielgrzymów obecni są na nim mnisi z okolicznych prawosławnych klasztorów i osad – na Athos jest ich kilkadziesiąt.
