27 czerwca jest jednocześnie kilka świąt religijnych. W tym dniu Rosyjski Kościół Prawosławny wspomina cudotwórcę Elisey Sumskiy, a także czci Tabyńską ikonę Matki Bożej.
Cudotwórca Elisey Sumsky
Mnich Elizeusz nazywa się Sumy imieniem wioski Suma, skąd pochodził.
27 czerwca Rosyjski Kościół Prawosławny upamiętnia cudotwórcę Elisey Sumsky. Niewiele wiadomo o życiu tego świętego. Mnich Elisey z Sumy żył w XV wieku i został tonsurowany w klasztorze Sołowieckim.
Informacje na temat Elizeusza Sumskiego zawarte są w Żywocie świętych Zosimy i Savvaty z Sołowiecka, który opowiada o „cudzie pewnej młodej kobiety Elizeusza”.
Elizeusz stał się sławny dzięki jednemu wydarzeniu, które mówi o wielkiej pobożności starszego. Kiedyś mnich Elizeusz wraz z innymi braćmi łowił ryby na rzece Vyg, 60 mil od klasztoru, kiedy przepowiedzieli mu szybką śmierć. Starszy przyjął tę wiadomość z pokorą, tylko był bardzo zasmucony, że nie mógł przyjąć schematu. Następnie bracia postanowili zabrać Elizeusza na Sumę, gdzie znajdował się dziedziniec klasztorny.
Pomimo wielu niebezpieczeństw czyhających po drodze, bezpiecznie dotarli na miejsce. Ale ku wielkiemu przerażeniu braci, starszy mnich zmarł. Po żarliwej modlitwie skierowanej do św. Zosimy zmarli ożyli i zostali włączeni w schemat. Następnie przyjął Komunię Świętą i ponownie umarł.
Po 100 latach na powierzchni ziemi pojawił się grób mnicha Elizeusza, po którym nastąpiły świadectwa cudownych uzdrowień. W XVIII wieku Elisey Sumsky został kanonizowany przez Rosyjski Kościół Prawosławny.
Tabyńska ikona Matki Bożej
27 czerwca to także święto Tabyńskiej Ikony Matki Bożej, zwanej najbardziej tajemniczą ikoną w Rosji. Wiążą się z nim starożytne legendy. To stara ikona z ciemną twarzą Matki Bożej, ale według legendy czasami Matka Boża objawia się wybranym. Ta ikona była szczególnie czczona przez Kozaków.
Według chińskiej legendy, wiele wieków temu jeden stary mnich, podróżujący przez Siedem Rzek, osiadł na noc w stogu siana, a we śnie ukazała mu się ikona Matki Boskiej. Nie było daleko od wsi Tabynskaya, stąd nazwa ikony. Mnich opowiedział o swoich wizjach przyjacielowi, malarzowi ikon, i namalował ikonę, która została umieszczona w kościele na wsi Tabyńska.
Ikona Tabyńska pojawiła się po raz pierwszy pod koniec XVI wieku przez Hierodeacon Ambrose, który szedł od sianokosów. W pobliżu źródła solnego usłyszał słowa: „Weź moją ikonę”. Rozglądając się Ambrose zobaczył ikonę Matki Bożej na dużym kamieniu. Z wielkimi honorami została przeniesiona do klasztoru, ale rano ikona zniknęła. Znaleźli ją u bram klasztornych. Następnie ikona Matki Bożej została ponownie przeniesiona do kościoła, ale następnego dnia znów znalazła się na bramie. Po tym postanowiono zbudować kaplicę nad ikoną.
W Harbinie wybudowano pierwszy zagraniczny kościół ku czci Tabyńskiej Ikony Matki Bożej. Z Chin ikona trafiła do Australii, stamtąd została przetransportowana do San Francisco, gdzie zaginął ślad rosyjskiej relikwii.
Legendy mówią, że Tabyńska ikona Matki Bożej była bardzo noszona na procesji przez Rosję, ale nigdzie nie znalazła dla siebie schronienia. A w 1765 roku w tym samym miejscu w pobliżu źródeł solnych miało miejsce drugie pojawienie się tej ikony. Zobaczyli ją trzej baszkirscy pasterze i zaczęli rąbać twarz Matki Bożej siekierą. Dzieląc ikonę na 2 części, natychmiast oślepli. Ale oddając się modlitwom i prośbom o uzdrowienie, zaczęli myć się słoną wodą ze źródła i zostali uzdrowieni. Po tym cudzie najmłodszy z pasterzy został ochrzczony.
Podczas wojny domowej kozacki Ataman Dutow wywiózł Tabyńską Ikonę Matki Bożej za granicę. Długo przebywała w Chinach. Teraz lokalizacja tej ikony jest nieznana.
