Pracownicy instytucji i organów Federalnej Służby Nadzoru Ochrony Praw Konsumentów i Opieki Społecznej uważają 15 września za Dzień Służby Sanitarno-Epidemiologicznej, wyznaczając tą datą swoje święto zawodowe. Dlaczego obchodzony jest w tym konkretnym dniu i jaka jest jego historia?
Data wakacji
15 września 1922 r. Rada Komisarzy Ludowych RSFSR przyjęła dekret „O organach sanitarnych Republiki”, od którego rozpoczął pracę państwowy nadzór sanitarno-epidemiologiczny. Jej głównym zadaniem jest wzmocnienie i zachowanie zdrowia ludności kraju. W czasie swojego istnienia Służba Sanitarno-Epidemiologiczna przeszła wiele trudnych lat, kiedy choroby zakaźne skosiły setki tysięcy ludzi.
15 września rozpoczyna się nowy etap w tworzeniu państwowych władz sanitarnych Rosji.
Dotychczas realizacja Krajowego Projektu Zapobiegania Chorobom Zakaźnym pozwoliła pracownikom służby sanitarno-epidemiologicznej osiągnąć znaczące wyniki w walce z wirusowym zapaleniem wątroby, odrą, poliomyelitis, błonicą, grypą, różyczką i szeregiem innych poważnych chorób. choroby. Wszystko to stało się możliwe dzięki trudnej drodze, jaką przeszła rosyjska Państwowa Służba Sanitarno-Epidemiologiczna w ciągu 92 lat swojej działalności.
historia święta
Pierwsze instytucje antyepidemiczne w Rosji były reprezentowane przez stałe kwarantanny graniczne, które powstały w połowie XVIII wieku, aby zapobiec przedostawaniu się obcych chorób zakaźnych do kraju. Pierwsza służba moskiewska, której obowiązki obejmowały racjonowanie higieniczne, statystykę epidemii, edukację ludności i analizę przyczyn jej występowania, powstała w 1873 roku. Pięć lat później w petersburskim ziemstwie pojawiło się pierwsze rosyjskie biuro sanitarne.
Aktywne tworzenie urzędów sanitarnych w innych ziemstach rosyjskich przypadło na lata 80-90 XIX wieku.
19 kwietnia 1991 roku Państwowa Służba Sanitarno-Epidemiologiczna wkroczyła w nową fazę – Duma Państwowa przyjęła ustawę „O ochronie sanitarno-epidemiologicznej ludności”, która pozwoliła na prawne uregulowanie public relations w tym zakresie. Osiem lat później dokonano zmian w tej ustawie w zakresie monitoringu socjalno-higienicznego, badań sanitarno-epidemiologicznych, państwowego racjonowania sanitarno-epidemiologicznego oraz ocen higieniczno-toksykologicznych. Innowacje te przyspieszyły rozwój służby sanitarno-epidemiologicznej i uczyniły zdrowie ludności kraju priorytetowym zadaniem w skali państwa.
ses
