12 czerwca w naszym kraju obchodzone jest święto państwowe - Dzień Rosji, dawniej znany jako Dzień Niepodległości lub Dzień przyjęcia Deklaracji Suwerenności Państwa.
Jak zaczęła się historia Dnia Rosji, kto i kiedy stał się jego założycielem? Aby uzyskać odpowiedzi na te pytania, wystarczy przypomnieć sobie historię naszego kraju i wrócić do początku lat dziewięćdziesiątych, kiedy rozpoczęło się to święto.
12 czerwca 1990 stał się swego rodzaju punktem wyjścia dla nowej Rosji. Wtedy to pierwszy Kongres Deputowanych Ludowych RFSRR przyjął „Deklarację suwerenności państwowej RFSRR”, która zawierała główne punkty suwerenności państwa. Zgodnie z tym dokumentem RFSRR mogła mieć pełną władzę przy rozwiązywaniu wszystkich głównych problemów dotyczących zarówno państwa, jak i życia publicznego kraju. Deklaracja proklamowała również nadrzędność głównego dokumentu państwowego - Konstytucji Rosji i rosyjskich ustaw. Udokumentowano równe dla wszystkich możliwości prawne obywateli, partii politycznych, podmiotów Federacji. Przyjęta została zasada podziału władzy na władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.
Tego samego dnia, rok później, 12 czerwca 1991 r., odbyły się w Rosji pierwsze w historii państwa ogólnokrajowe bezpośrednie, otwarte wybory prezydenckie, których zwycięzcą został Borys Nikołajewicz Jelcyn. To za jego rządów w kraju, w 1992 roku, 12 czerwca zaczął być uważany za święto. A w 1994 roku ta data została ogłoszona „czerwoną”, czyli dniem wolnym od pracy.
Początkowo święto nazywano Dniem uchwalenia Deklaracji Suwerenności Państwa. To prawda, że takie imię nie zakorzeniło się w życiu codziennym. Ludzie nazywali to po prostu Dniem Niepodległości. Być może dlatego w 1998 roku prezydent Jelcyn, zwracając się do rodaków w telewizji centralnej, ogłosił nową nazwę dla istniejącego święta. Odtąd miał się nazywać Dniem Rosji.
Ale jego oficjalna nazwa została ustalona dopiero 1 lutego 2002 roku. Wraz z wejściem w życie przepisów nowego Kodeksu pracy, 12 czerwca zostaje ustalony jako święto państwowe - Dzień Rosji.
