Żadna zimowa zabawa nie jest kompletna bez ulepienia bałwana lub śnieżnej kobiety. Co ciekawe, nazwa „śnieżna kobieta” jest używana tylko w Rosji. W krajach europejskich bałwan należy do płci męskiej, a początkowo samo słowo pochodziło z Niemiec. Po niemiecku nazywa się go schneeman, po angielsku - bałwan, co oznacza "człowiek śniegu".
Tradycyjnie bałwana robi się z trzech śnieżek. Zamiast rąk może mieć gałązki. Nos zrobiony jest z marchewki lub sopli, a na głowę kładzie się wiadro.
Według legendy bałwana wprowadził do użytku Franciszek z Asyżu. To on wierzył, że stworzenie Wielkiej Stopy pomaga w walce ze złymi duchami i demonami. Miotła w „ręce” bałwana była rodzajem broni dla strażnika, za pomocą której mógł rozpraszać złe duchy.
Bałwana najczęściej rzeźbiono w pobliżu domu i starano się ozdobić girlandami, warzywami lub niepotrzebnymi przedmiotami gospodarstwa domowego. Nos marchewkowy przeznaczony był dla duchów odpowiedzialnych za dobre zbiory. Podobnie można to uznać za rodzaj ofiary. W Rumunii na szyi bałwana zawsze wisiała girlanda z czosnku. Wierzono, że przyniesie to zdrowie i uratuje rodzinę przed wampirami, wilkołakami i innymi bestiami.
W Rosji bałwany są czczone od czasów pogańskich. Uważano je za zimowe duchy i można je było poprosić o pomoc. Matka Zima lub śnieżna kobieta pojawiły się dzięki rosyjskim bajkom, a ona, podobnie jak Snow Maiden, była stworzona ze śniegu.
Czy bałwan jest zawsze miły?
Krążą legendy, że bałwan może wcale nie być uroczym człowieczkiem, że może stanowić zagrożenie dla każdego, kto go spotka. Według tych legend lepienie bałwanów podczas pełni księżyca było surowo zabronione. W takim okresie nie można było też dać bałwanowi miotły. Gdyby tak się stało, bałwan powinien zostać natychmiast zniszczony przed północą, w przeciwnym razie mógłby przyjść do osoby w koszmarach i pozbawić go siły i zdrowia, energii.
